ارتباط اخلاق و زیبایی‌شناسی در فلسفۀ شوپنهاور

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار دانشگاه پیام نور

2 کارشناس ارشد فلسفه اخلاق

چکیده

اخلاق و زیبایی‌شناسی مهم‌ترین ارزش‌های حیات آدمی هستند که نسبت میان آن‌ها از دیر‌باز مورد پرسش اندیشمندان بوده است. در این مقاله با روش توصیفی-تحلیلی به تبیین ماهیت و نحوه ارتباط این دو حوزه در فلسفۀ آرتور شوپنهاور می‌پردازیم. شوپنهاور اخلاق و زیبایی‌شناسی را دو راه رهایی از ارادۀ پدیداری و خودخواهی می‌داند. ماهیت اخلاق، شفقت و نیکوکاری است که از طریق فرا‌‌‌روی از خودِ پدیداری حاصل می‌شود و با عدالت، یعنی یکسان دیدن خود و دیگران همراه است. درک زیباشناسانه و نبوغ هنری نیز با نفی خودبینی و فرا‌ رفتن از نگاه سود‌گرایانه و منفعت‌طلبانه میسر است که به گشودگی قلب و شناخت مثال مطلق می‌انجامد. بدین‌سان، آدمی هم در هنر و هم در اخلاق به نظارۀ حقیقتِ خود و هستی نائل شده و با نفی اراده، خودِ درونی‌اش را با واقعیت فی نفسه یکی می‌یابد. بسیاری از صورت‌های هنری مانند تراژدی می‌توانند به نفی ارادۀ خودخواهانه و اخلاق مدد رسانند. اخلاق نیز با فرا ‌بردن نگرش آدمی از خود‌پرستی و سود‌جویی زمینۀ درک و نگرش زیباشناسانه را فراهم می‌کند.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The Relationship between Ethics and Aesthetics in Schopenhauer’s Philosophy

نویسندگان [English]

  • mahdi zamani 1
  • mona moradi 2
چکیده [English]

Ethics and aesthetics are the most important values in human life, and they have since a long time ago been subject to inquiries by intellectuals. In this paper, we will be concerned with an account of the nature and manner of the relationship between the two values in Schopenhauer’s philosophy with a descriptive-analytic method. Schopenhauer takes ethics and aesthetics to be two ways of emancipation from the phenomenal will and selfishness. The nature of ethics is compassion and beneficence, which is obtained through transcending the phenomenal self and is accompanied with justice; that is, seeing oneself and others to be equal. An aesthetic understanding and artistic ingenuity are possible if one negates selfishness and transcends the utilitarian self-interested outlook, leading to the openness of one’s heart and knowledge of the absolute example. Thus, in both art and ethics, one comes to observe the reality of himself and the being, and by negating the will, one comes to see his internal self as equal with the reality in itself. Many artistic forms, such as tragedy, can help in the negation of selfish will and ethics. And ethics paves the path for aesthetic understanding by helping one transcend selfishness and self-interestedness.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Ethics
  • aesthetics
  • art
  • will
  • evil
  • value
  • compassion
  • world
  • Schopenhauer.